Jurij Andruchowycz urodził się w 1960 r. Mieszka w Iwano-Frankiwsku (Stanisławów) na Ukrainie. Jest prozaikiem, eseistą, poetą i tłumaczem, jego książki ukazały się w przekładach na wiele języków.
Ukończył studia w Ukraińskim Instytucie Poligrafii im. I. Fedorowa we Lwowie, w latach 1990-1991 studiował w Instytucie Literatury im. Gorkiego w Moskwie. Debiutował w 1985 r. tomem wierszy Niebo i połoszczi. W 1987 r. wraz z Wiktorem Neborakiem i Ołeksandrem Irwańcem założył grupę poetycką Bu-Ba-Bu. Służba wojskowa w latach 1983 i 1984 zainspirowała go do napisania cyklu siedmiu opowiadań Armijśki opowidannia, które ukazały się w 1989 r. Kolejne zbiory wierszy Andruchowycza, Seredmistia (1989) i Ekzotyczni ptachy i rosłyny (1991), utrwaliły jego pozycję jako jednego z prekursorów nowego nurtu w poezji ukraińskiej.
Trzy pierwsze powieści Jurij Andruchowycz opublikował na łamach kijowskiego miesięcznika „Suczasnist’”: w 1992 Rekreaciji (II wydanie 1997; pol. tytuł: Rekreacje), w 1993 Moskowiada. Powist’ żachiw (II wydanie 1997) i w 1996 Perwerzija (II wydanie 1997), uznawana za najwybitniejszą jego powieść. W 1999 r. ukazał się jego zbiór esejów Dezorientacija na miscevosti; niektóre z nich wcześniej zostały opublikowane w piśmie „Deń”, z którym Andruchowycz współpracował przez kilka lat. Z prac translatorskich warto wspomnieć przekład Małej Apokalipsy Tadeusza Konwickiego oraz prozy Rainera Marii Rilkego. Andruchowycz dokonał również uwspółcześnionej adaptacji szekspirowskiego Hamleta („Czetwer”, nr 10, 2000; premiera: Kijowski Teatr Młodzieżowy, Kijów 2002). W 2001 r. otrzymał Nagrodę Herdera.
W Polsce ukazały się następujące książki Andruchowycza: Rekreacje (1994, 1996), zbiór esejów Erz-herz-perc (1996), obie nakładem Tyrsy i Świata Literackiego – pierwszych jego wydawców – oraz Moscoviada. Powieść grozy (2000), Moja Europa. Dwa eseje o Europie zwanej Środkową (wspólnie z Andrzejem Stasiukiem, 2000, 2001) i Ostatnie terytorium. Eseje o Ukrainie (2002), wszystkie wydane przez Czarne. Perwersja, którą Czarne opublikowało w maju 2003 r., jest szóstą z kolei książką Andruchowycza przetłumaczoną na język polski. Teksty Andruchowycza ukazywały się m.in. w „Dekadzie Literackiej”, „Gazecie Wyborczej”, „Krasnogrudzie”, „Literaturze na Świecie”, „Newsweeku”, „Odrze” oraz „Przeglądzie Politycznym”. Jurij Andruchowycz, czołowy przedstawiciel „fenomenu stanisławowskiego”, jest najbardziej znanym w Polsce współczesnym prozaikiem ukraińskim. Jego sławę zapoczątkowała powieść Rekreacje, która spotkała się z ogromnym zainteresowaniem polskich czytelników. W powieściach i eseistyce Andruchowycza dostrzeżono nie tylko wnikliwe rozliczenie z sowiecką oraz poimperialną rzeczywistością ukraińską, ale i zamiłowanie do groteski, ironiczny obraz współczesnej kultury, spotkania Wschodu i Zachodu, a ponadto oryginalny styl, pełen nadzwyczajnej wyobraźni i nieobliczalnego humoru.